O que as leis me ensinam
e os oradores tornam necessário?
O que a mim [ensinam] tantas palavras
de nada profícuas?
O que mais ensinam é beber
delicada beberragem de Dionísio
o que mais ensinam é brincar
com a dourada Afrodite.
Os cabelos gris a cabeça coroam
Jogue a água, dê-me vinho, ó escravo
a minha alma, pois, extasia.
Pouco o não viver recobre,
o enterrado nada deseja.
Anacreonte
Τί με τοὺς νόμος διδάσκεις
καὶ ῥητόρων ἀνάγκας;
τίδ'ἐμοὶ λόγωον τοσούτων
τῶν μηδὲν ὠφελούτων;
μᾶλλον δίδασκε πίνειν
ἀπαλὸν πῶμα Λυαιóυ
μᾶλλον δίδασκε παίζειν
μετὰ χρυσῆς Ἀφροδίτης.
πολιαὶ κάραν στέφουσιν·
βάλ'ὕδωρ, δὸς οι_᾿νον, ὦ παῖ,
ψυχὴν δέ μου κάρωσον.
Βραχὺμὴ ζω-ντα καλύπτεις
ὁ θανὼν οὐκ ἐπιθυμεῖ.
Ἀνακρεων
Nenhum comentário:
Postar um comentário