segunda-feira, 24 de maio de 2021

Anacreônticas XXXV

Alegremo-nos contigo, cigarra,

que do cimo das árvores

pouco orvalho bebera

rei como canta.

a ti pois é vazia tudo

o que vê nos campos

e tudo que carregam as horas.

Tu em fato [és] amigável com os campônio,

de nenhum [recebendo]nenhum ferimento..

Tu na realidade [recebe] o prêmio dos mortais,

a alegria do verão profetiza.

Amam-te as musas:

ama-te até mesmo Foibos [deus do medo],

a melodia da marcha [tu] lhe dera.

A velhice não te consome

sábia, devinda, som amado

sem dores, carne desprovida de sangue,

és quase similar aos deuses.


Anacreonte


Μακαρίδωμεν σε, τέττιξ,

ὅτε δενδρέων ἐπ' ἄκρων

ἀλίγην δρόσον πεπωκὼς

βαισλεὺς ὅπως ἀεύδεις.

σά γάρ ἐστι κεῖνα πάντα

ὁπόσα βλέπεις ἐν ἀγροῖς

χὠπόσα φέρουσιν ὦραι.

σὺ δέ φίλιος εἶ γεωργῶν,

ἀπὸμηδενός τι βλάπτων.

σὺ δὲ τίμιος βροτοῖσιν,

θέρεος γλυκὺς προφήτης.

φιλεóυσιν μέν σε Μοῦσαι·

φιλεéι δὲΦοῖβος αὐτός,

λιγυρὴν δ' ἔδωκεν οἴμην.

τό δὲ γῆρας οὔσε τείρει,

σοφέ, γηγενής, φίλυμνε

ἀπαθής, ἀναμόσαρκε·

σχεδὸν εἶ θεοῖς ὅμοιος. 

sábado, 22 de maio de 2021

Anacreônticas XXXIV

À rosa dos enamorados

misturaremos Dionísio

A rosa das belas folhas

às frontes se ajustando

bebamos, escravo favorito,  rindo.

rosa, ó mais brava flor,

rosa mais bem cuidada da aurora

rosa, ó escravo, que Kytheres [Afrodite]

espalha na bela barba nascente

Com graça dancemos

coroar-me-ei, e com a lira

junto a ti, Luaie [Dionísio], em um lugar fechado

com a jovem de seio profundo

com rosas coroados

de perto dançaremos. 


Anacreonte


Τὸ ῥόδον τὸ τῶν ἐρώτων

μίξωμεν Διονúσῳ

τὸ ῥόδον τὸ καλλίφυλλον

κροτάφοισιν ἁρμόσαντες

πίνωμεν ἁβρα γελῶντες.

ῥόδον, ὦ φέριστον ἄνωος,

ῥόδον ἐίρος μέλημα

ῥόδον ᾦ παῖς ὁ Κυθήρης

στέφεται καλοὺς ἰούλους

Χαρίτεσσι συγχορεύων.

στέψον με, μαι λυρίζων

παρὰ σοῖς, Λυαῖε, σηκοῖς

μετὰ κούρης βαθυκόλπου

ῥοδίνοισι στεφανίσκοις

πεπυκασμένος χορεύσω.

quinta-feira, 20 de maio de 2021

Anacreônticas XXXIII

 Veja como aparecem os heróis

com a graça da rosa crescendo,

veja como as ondas do mar

mudam com calma,

veja como os patos nadam,

veja como os pássaros migram.

simplesmente reluziu o Titã

na sombra das nuvens se agitando,

os trabalhos dos mortais brilharam

os frutos da terra suspensos.

O Trovejante [Dionísio] virando as fontes

segundo as folhas, segundo o tumulto

purificando, desabrocharam os frutos.


Anacreonte


Ἴδε πῶς φανéντος ἐ῀ρος

Χάριτες ῥόδα βρυóσιν,

ἴδε πῶς κῦμα θαλάσσης

ἁπαλύνεται γαλήνῃ,

ἲδε πῶς νῆσσα κολυμβᾷ,

ἴδε πῶς γέρανος ὀδευéι.

ἀφελῶς δ᾿ ἔλαμψε Τιτáν,

νεφελῶν σκιαὶς δονοῦνται

τὰβροτῶν δ' ἔλαμψεν ἔργα,

καρποῖς γαῖα προκύπτει.

νρομιóυ στραφὲν τόνᾶμα

κατὰ φύλλον κατά κλῶνα

καθελὼν ἤνθισε καρπός


Ἀνακρεων

quarta-feira, 19 de maio de 2021

Anacreônticas XXXII

Este touro, criança

Zeus me parece ser

carrega pois ambos nas costas

A esposa de Sidonie,

O limite do mar encontrou

corta as curvas da onda:

não o outro touro

[que] fora da tropa diminui,

navegou o mar

se não só, aquele.


Anacreonte


῾Ο ταῦρος οὗτος, ὦ παῖ

Ζεύς μοι δοκεῖ τις εἶναι·

φέρει γάρ ἀμφι νώτοις

Σιδονίην γυναῖκα,

περᾷ δὲπόντον εὐρύν,

τέμνει δέκῦμα χηλαῖς·

οὐκ ἂν δὲ ταῦρος ἄλλος,

ἐξ ἀγέλης ἐλασθείς,

ἔπλευσε τὴν θάλασσαν,

εἰ μὴ μόνος γ' ἐκεῖνος.

sexta-feira, 14 de maio de 2021

Anacreônticas XXXI

 Tântalo [filho de Zeus] certa vez pôs

rocha dos Frígios nas montanhas,

e criança uma vez  pássaro vôou

das andorinhas de Pandíon [filho do rei de Atenas].

Que eu espelho possa ser,

de modo que sempre olhes-me.

que eu túnica devenha,

de modo que sempre portes-me.

água desejo me tornar

para que sua pele eu lave.

perfume, mulher, possa eu devir

para que eu me esfregue em você.

e fita dos seios,

 pérolas de sua garganta,

e sandálias eu devenha:

para que só seus pés pisem em mim.


Anacreonte


Ἡ Ταντάλον ποτ' ἔστη

λίθος Φρυγῶν ἐν ὄχθαις,

καὶ παῖς ποτ' ὄνις ἔπτη

Πανδιóνος χελιδών.

ἐγώδ' ἔσοπτρον εἴην,

ὅπως ἀεὶ βλέπης  με·

ἐγὼ χιτὼν γενοίμην,

ὅπως ἀεὶ φορῇς με.

ὕδωρ θέλω γενέσθαι,

ὅπως σε χρῶτα λούσω·

μύρον, γύναι, γενοίμην,

ὄπως ἐγώσ' ἀλείψω.

καὶ ταινίη δὲμαστῶν,

καὶ μάργαρον τραχήλῳ,

καὶ σάνδαλον γενοίμην·

μόνον ποσὶν πάτει με.

domingo, 9 de maio de 2021

Anacreônticas XXX

 Conduza bom pintor

com a arte de Rodes efetue

pinte minha companheira

ausente, como eu digo.

pinte-me cabelos primeiro

separados e escuros:

de cera se possível,

pinte o perfume que aspirei.

pinte pois inteira a bochecha

por cabelos púrpuras

a fronte de marfim.

a sobrancelha não a me

deixe de fora nem a misture:

que eu tenha, como aquela,

a recordação do franzir das sobrancelhas

das pálpebras negras.

o olhar agora verdadeiro

longe do fogo faça,

com a alvez de Athena,

com a umidade de Afrodite

pinte o nariz e as bochechas

rosas com branco unidos.

pinte  os lábios, como Peitho [deusa da persuasão],

chamando o beijo.

delicado seja o queixa

cercado de nuca marmorada

que a Graça fez inteira.

enrugado seja

seu subterrâneo manto:

diáfana a carne

pouca, o corpo vergonhoso

afaste: vejo-a:

rápido, de cera, e dela já falara.


Anacreonte


Ἄγε ζωγράφων ἄριστε,

Ῥοδίης κάρανε τέχνης,

γράφε τὴν ἐμὴν ἑταίρην

ἀπεοῦσαν, ὡς ἄν εἴπω.

γράφε μοι τρίχας τὸ πρῶτον

ἀπαλάς τε καὶ μελαίνας·

ὁ δὲ κηρὸς ἄν δύνηται,

γράφε καὶ μύρου πνεούσας.

γράφε δ' ἐχ ὅλης παρειῆς

ὑπὸπορφυαῖσι χαίταις

ἐλεφάντινον μέτωπον.

το μεσόφρυον δὲμή μοι

διάκοπτε μήτε μισγε·

ἐχέτω δ', ὅπως ἐκείνη,

τὸλεληθότως σύνοφρυν

βλεφάρων ἴτιν κελεαινήν.

τὸδὲβλ´μμα νῦν ἀληθῶς

ἀπὸτοῦ πυρὸς ποαίησον.

ἅμα γλαυκὸν ὡς Ἀθήνης,

ἅμα δ' ὐγρὸν ὡς Κυθήρης.

γράφε ῥῖνα καὶπαρειὰς

ῥόδα τω¨ͺ γάλακτι μίχα.

γράφε χεῖλος, οἶα Πειθοῦς,

προκαλούμενον φίλημα.

ψρυφεροῦ δ' ἐσω γενειóυ

περὶλυγδίνῳ τραχηλῳ

Χάριτες πέτοιντο πᾶσαι.

στόλισον τὸλοιπὸν αὐτὴν

ὑρορορφύροισι πέπλοις·

διαφαινέτω δὲ σαρκῶν

ὀλίγον, τὸ σῶμ' ἐλένχον.

ἀπέχει· Βλέπω γὰρ αὐτήν·

τάχα, κηρέ, καὶ λαλήσεις.

sábado, 8 de maio de 2021

Anacreônticas XXIX

Natureza chifres [deu] aos bois

cascos deu aos cavalos,

pés rápidos [deu] às lebres

aos leões [deu] goelas dentadas,

aos peixes [deu]o nadar,

aos pássaros [deu] o voar,

aos homens [deu]a razão.

As mulheres nada ainda têm.

O que? Deram a beleza

contra todos os escudos,

contra as lanças todas:

vença pois o aço

e o fogo a beleza alguma sendo.


Anacreonte


Φúσις κέρατα ταύροις,

ἁπλὰς δ' ἔδωκεν ἵπποις,

ποδωκίην λαγωοῖς,

λεóυσι χάσμ' ὀδόντων,

τοῖς ἰχθύσιν τὸν νηκτόν,

τοῖς ὀρνεóις πέτασθαι,

τοῖς ἀνδράσιν φρόνημα.

γυναιξὶν οὐκ ἔτ' εἶχεν.

τίοὐν; δίδωσι κάλλος

ἀντ' ἀσπίδων ἁπασῶν,

ἀντ' ἐγχέων ἁπάντων·

νικᾷ δὲ καὶ σίδηρον

καὶ πῦρ καλή τις οὖσα.