segunda-feira, 24 de maio de 2021

Anacreônticas XXXV

Alegremo-nos contigo, cigarra,

que do cimo das árvores

pouco orvalho bebera

rei como canta.

a ti pois é vazia tudo

o que vê nos campos

e tudo que carregam as horas.

Tu em fato [és] amigável com os campônio,

de nenhum [recebendo]nenhum ferimento..

Tu na realidade [recebe] o prêmio dos mortais,

a alegria do verão profetiza.

Amam-te as musas:

ama-te até mesmo Foibos [deus do medo],

a melodia da marcha [tu] lhe dera.

A velhice não te consome

sábia, devinda, som amado

sem dores, carne desprovida de sangue,

és quase similar aos deuses.


Anacreonte


Μακαρίδωμεν σε, τέττιξ,

ὅτε δενδρέων ἐπ' ἄκρων

ἀλίγην δρόσον πεπωκὼς

βαισλεὺς ὅπως ἀεύδεις.

σά γάρ ἐστι κεῖνα πάντα

ὁπόσα βλέπεις ἐν ἀγροῖς

χὠπόσα φέρουσιν ὦραι.

σὺ δέ φίλιος εἶ γεωργῶν,

ἀπὸμηδενός τι βλάπτων.

σὺ δὲ τίμιος βροτοῖσιν,

θέρεος γλυκὺς προφήτης.

φιλεóυσιν μέν σε Μοῦσαι·

φιλεéι δὲΦοῖβος αὐτός,

λιγυρὴν δ' ἔδωκεν οἴμην.

τό δὲ γῆρας οὔσε τείρει,

σοφέ, γηγενής, φίλυμνε

ἀπαθής, ἀναμόσαρκε·

σχεδὸν εἶ θεοῖς ὅμοιος. 

Nenhum comentário:

Postar um comentário