Conduza bom pintor
com a arte de Rodes efetue
pinte minha companheira
ausente, como eu digo.
pinte-me cabelos primeiro
separados e escuros:
de cera se possível,
pinte o perfume que aspirei.
pinte pois inteira a bochecha
por cabelos púrpuras
a fronte de marfim.
a sobrancelha não a me
deixe de fora nem a misture:
que eu tenha, como aquela,
a recordação do franzir das sobrancelhas
das pálpebras negras.
o olhar agora verdadeiro
longe do fogo faça,
com a alvez de Athena,
com a umidade de Afrodite
pinte o nariz e as bochechas
rosas com branco unidos.
pinte os lábios, como Peitho [deusa da persuasão],
chamando o beijo.
delicado seja o queixa
cercado de nuca marmorada
que a Graça fez inteira.
enrugado seja
seu subterrâneo manto:
diáfana a carne
pouca, o corpo vergonhoso
afaste: vejo-a:
rápido, de cera, e dela já falara.
Anacreonte
Ἄγε ζωγράφων ἄριστε,
Ῥοδίης κάρανε τέχνης,
γράφε τὴν ἐμὴν ἑταίρην
ἀπεοῦσαν, ὡς ἄν εἴπω.
γράφε μοι τρίχας τὸ πρῶτον
ἀπαλάς τε καὶ μελαίνας·
ὁ δὲ κηρὸς ἄν δύνηται,
γράφε καὶ μύρου πνεούσας.
γράφε δ' ἐχ ὅλης παρειῆς
ὑπὸπορφυαῖσι χαίταις
ἐλεφάντινον μέτωπον.
το μεσόφρυον δὲμή μοι
διάκοπτε μήτε μισγε·
ἐχέτω δ', ὅπως ἐκείνη,
τὸλεληθότως σύνοφρυν
βλεφάρων ἴτιν κελεαινήν.
τὸδὲβλ´μμα νῦν ἀληθῶς
ἀπὸτοῦ πυρὸς ποαίησον.
ἅμα γλαυκὸν ὡς Ἀθήνης,
ἅμα δ' ὐγρὸν ὡς Κυθήρης.
γράφε ῥῖνα καὶπαρειὰς
ῥόδα τω¨ͺ γάλακτι μίχα.
γράφε χεῖλος, οἶα Πειθοῦς,
προκαλούμενον φίλημα.
ψρυφεροῦ δ' ἐσω γενειóυ
περὶλυγδίνῳ τραχηλῳ
Χάριτες πέτοιντο πᾶσαι.
στόλισον τὸλοιπὸν αὐτὴν
ὑρορορφύροισι πέπλοις·
διαφαινέτω δὲ σαρκῶν
ὀλίγον, τὸ σῶμ' ἐλένχον.
ἀπέχει· Βλέπω γὰρ αὐτήν·
τάχα, κηρέ, καὶ λαλήσεις.
Nenhum comentário:
Postar um comentário